Pogorzelica zamiast Mrzeżyna

Sobota, 30 czerwca 2012 · dodano: 30.06.2012 | Komentarze 0

W piątek umówiliśmy się z Darkiem na rowerowy wypad do Mrzeżyna. Rano dołączył do ekipy Michał i o 10:30 ruszyliśmy w trójkę spod kołobrzeskiego stadionu. Jechaliśmy ścieżkami rowerowymi aż do Rogowa, dopiero tam zjechaliśmy na szosę z płyt betonowych, którą dotarliśmy do Mrzeżyna.

W międzyczasie postanowiliśmy sprawdzić jak wygląda budowa ścieżki rowerowej z Mrzeżyna do Pogorzelicy, więc po kilkunastominutowym odpoczynku w Mrzeżynie przy plaży pojechaliśmy w kierunku wspomnianej ścieżki. Przekroczyliśmy most na Redze i wjechaliśmy na ścieżkę z polbruku, która prowadziła wzdłuż drogi brukowanej do jednostki wojskowej. Kilkaset metrów przed jednostką ścieżka odbijała lewo w las. Zmieniła się też nawierzchnia, od tej pory jechaliśmy drogą szutrową, z małym przerywnikiem w postaci "betonówki". Po kilku kilometrach i ominięciu jednostki dotarliśmy z powrotem do drogi brukowanej. Chciałem zaliczyć gminę Rewal, więc musiałem w tym celu dojechać do Pogorzelicy. Darek postanowił odpocząć i poczekać, aż wrócimy, więc pojechaliśmy sami z Michałem. Najpierw czekało nas 5 km jazdy po "kocich łbach", gdzie ostro nas wytrzęsło, a potem jeszcze 3 km płyt betonowych.

Ostatecznie dojechaliśmy do stadniny koni w Pogorzelicy i zawróciliśmy. Gmina Rewal odhaczona, ale w moim niedalekim planie jest przejazd całej gminy włącznie z latarnią morską w Niechorzu i ruinami kościoła w Trzęsaczu.

Po ok. 30 minutach znów spotkaliśmy się z Darkiem i ruszyliśmy z powrotem do Mrzeżyna. Tam 10-minutowy postój przed sklepem i prostą drogą do Kołobrzegu. Do domu wróciłem około godz. 15, z kolejnym rekordem życiowym i 21 zaliczoną gminą.

Pokaż trasę GPS

Wypad do Ustronia Morskiego

Czwartek, 28 czerwca 2012 · dodano: 29.06.2012 | Komentarze 0

Czwartkowe popołudnie to wyjazd do Ustronia Morskiego. Początkowo w planie był spokojny spacerowy wypad na lody, ale trochę się w tej kwestii pozmieniało. Odezwała się koleżanka, z którą nie widziałem się długie miesiące. Mówiła, że jest w pracy w Ustroniu i pojechała rowerem, a o 17 będę wracał, więc jak chcę, to mogę ją odwiedzić i wrócić z nią. Problem był taki, że ja z kolei do 16 pracowałem, więc zaraz po pracy poszedłem do domu, przebrałem się i pojechałem.

Wyjechałem z domu o 16.25. Był to prawdziwy wyścig z czasem. Miałem 35 minut na przejechanie 13 km. Lekko zmęczony po wczorajszej szybkiej jeździe z Trzebiatowa trzymałem przeważnie prędkość ok. 24 km/h. Cały czas śledziłem czas na zegarku. W Sianożętach postanowiłem zjechać ze ścieżki rowerowej i popedałować dalej szosą, uznałem, że będzie szybciej, bo nie będzie tłumu turystów tarasujących drogę. Miałem rację. Cel osiągnąłem o godzinie 16.59, dokładnie 34 minuty od startu z domu.

Po krótkim odpoczynku droga powrotna, już z Justyną. Tempo spacerowe, jechaliśmy powoli (15-16 km/h) i rozmawialiśmy. W domu byłem grubo po 18.

Trzebiatów - Mrzeżyno - Kołobrzeg

Środa, 27 czerwca 2012 · dodano: 28.06.2012 | Komentarze 0

Chętnych do towarzystwa nie było, więc postanowiłem trochę sprawdzić swoje możliwości i wycieczkę turystyczną zamieniłem w przejazd treningowy. Nie brałem aparatu, żadnych tobołów, z wyjątkiem torby trójkątnej pod ramę, do której schowałem niezbędne narzędzia, zapasową dętkę, portfel, telefon, mapę i wodę.

Z domu wyruszyłem o 17:10. Po kilku minutach dotarłem na PKP. Kupiłem bilet, butelkę wody w dworcowym kiosku i wsiadłem do pociągu. Chwilę po godzinie 18 dotarłem do celu, czyli Trzebiatowa. Po opuszczeniu tamtejszego dworca od razu skierowałem się w kierunku wyjazdu z miasta w stronę Mrzeżyna. Sam wyjazd nie był taki prosty jak zakładałem, okazało się bowiem, że przeprowadzany jest tam remont drogi i ruch odbywa się wahadłowo. Trochę czasu więc postałem wśród mnóstwa autobusów i samochodów jadących nad morze. Ech, ten sezon...

W tym samym czasie porzuciłem pomysł jazdy drogą wojewódzką i w Nowielicach (do których dotarłem ścieżką rowerową) skręciłem w prawo na Bieczyno. Od razu zrozumiałem dlaczego tamtejsi mieszkańcy bojkotują wszelkie wybory domagając się nowej drogi. Niby asfalt, ale dziura za dziurą, a w zasadzie nie dziury tylko kratery. Mimo to tempem ok. 27-28 km/h dotarłem do Gorzysławia, skąd już miałem gładki asfalt do Robów. Ten odcinek też dość szybko pokonałem. Z Robów do Mrzeżyna miałem najcięższy fragment, który mocno mnie zwolnił, mimo to po płytach betonowych i nawierzchni szutrowej jechało się całkiem dobrze. W końcu, po 40 minutach od opuszczenia dworca w Trzebiatowie, dotarłem do Mrzeżyna.

W Mrzeżynie dosłownie minutowy postój na łyk wody i ruszam w kierunku Kołobrzegu. Od wyjazdu z miejscowości cały czas już jechałem ścieżką rowerową (z małą przerwą w Dźwirzynie). Błyskawicznie minąłem Rogowo i po kwadransie dojechałem do mostu w Dźwirzynie, będącego granicą powiatów kołobrzeskiego i gryfickiego. Na moście kolejny łyk wody i ruszam dalej.

W Dźwirzynie jest już trochę turystów, więc jazda pasem pieszo-rowerowym nie była łatwa, ale w końcu wyjechałem z wioski, by po chwili w podobny sposób minąć Grzybowo. Przy wyjeździe z Grzybowa planowałem kilkuminutowy postój, ale starczyło mi cierpliwości tylko na trzy minuty, skutecznie zniechęciły mnie do odpoczynku komary. Szybko więc stamtąd uciekłem, by kilka minut przed godziną 20 dotrzeć do domu w Kołobrzegu.

Łącznie przejechałem 39 km w niespełna 2 godziny, co jak dla mnie jest bardzo dobrym czasem. Do wypełnienia planu (600 km do końca czerwca) brakuje mi już tylko 36 km.

Pokaż trasę GPS

Po mieście

Niedziela, 24 czerwca 2012 · dodano: 25.06.2012 | Komentarze 0

W niedzielę miała być trasa po terenach województwa, niestety pogoda nie sprzyjała, więc przynajmniej pokręciłem trochę po mieście.

Z domu wyjechałem w kierunku ścieżki nadmorskiej, bo po co jechać do centrum najkrótszą drogą, skoro można pojechać ciekawszą trasą :)

Pierwszym celem był festyn osiedlowy osiedla Zamoście przy ul. Zygmuntowskiej nad brzegiem Parsęty. W międzyczasie "wyskoczyłem" na chwilę na starówkę. Festyn skończył się około 15, a ja umówiony byłem dopiero na 16, więc ruszyłem na małą wycieczkę wzdłuż obwodnicy dojazdowej do portu. Po powrocie pojechałem na boisko, gdzie umówiłem się na granie w piłkę, w międzyczasie zaczęło padać. Pograliśmy trochę w piłkę i w strugach deszczu wróciłem do domu.

Pokaż trasę GPS

Gryfice - Kołobrzeg

Sobota, 16 czerwca 2012 · dodano: 16.06.2012 | Komentarze 0

Start z domu o 6.30. Pojechałem na PKP, podchodzę do kasy - kolejka jak w Biedronce przed świętami, a odjazd pociągu za 3 minuty. Biorę rower i pędzę na peron, kupię bilet w pociągu. Konduktor bardzo uprzejmy, wszystko poszło elegancko i o 7.30 byłem w Gryficach. Tam już wsiadłem na rower i jadę z powrotem. Najpierw rundka po mieście, a potem wyjazd boczną drogą.

Pierwsze kilka kilometrów fajne, asfalcik może nie pierwszej jakości i mocno wysłużony, ale jechało się dobrze. Za Rotnowem musiałem odbić w lewo i od tej pory (nie licząc 2-kilometrowego odcinka ładnej nowej nawierzchni) czekało mnie 20 km jazdy po nierównych polnych i leśnych drogach, fatalnym bruku i w najlepszym przypadku (ale też najkrótszym) po płytach betonowych.

Zatrzymywałem się dość często na zdjęcia i łyk wody, mimo to tempo jazdy było całkiem niezłe. Na normalny asfalt wjechałem tak naprawdę dopiero w Kinowie (gm. Rymań). W zasadzie w samym Kinowie droga jest brukowana, ale wraz z tablicą miejscowości zaczyna się równy asfalt. Przez Świecie Koł., Byszewo, Kędrzyno dojechałem do Sarbii i dalej do Karcina i Głowaczewa, skąd betonówką przejechałem do Dźwirzyna. Kilkunastominutowy postój zrobiłem sobie w Grzybowie przy pensjonacie, w którym pracuje siostra, skąd już ruszyłem do domu, do którego dojechałem przed godziną 13.

Dzisiejszy wynik to moja życiówka i pierwszy ponad 50-kilometrowy wypad w tym roku. Do dorobku zaliczonych gmin dopisałem gminy Gryfice, Płoty, Brojce i Rymań, który "zamknął" mi powiat kołobrzeski.

GALERIA

Pokaż trasę GPS

Popołudniowa wycieczka "gdzieś tam"

Poniedziałek, 28 maja 2012 · dodano: 29.05.2012 | Komentarze 0

Wychodząc z pracy punkt szesnasta pomyślałem sobie, że w końcu wolne popołudnie zbiegło się z ładną pogodą, więc można trochę pokręcić. Bez żadnego konkretnego planu wróciłem do domu, zjadłem obiad i około siedemnastej zszedłem do piwnicy po rower.

Ostatnio przymierzałem się do ok. 40-kilometrowej pętli na południowy wschód od Kołobrzegu, dwa razy jednak na przeszkodzie stanęła pogoda. Postanowiłem więc zaliczyć tę trasę tym razem.

Wsiadłem na rower i popedałowałem na południe, w kierunku dawnego kołobrzeskiego grodu, a obecnej wsi Budzistowo. Od centrum Kołobrzegu praktycznie do końca wioski prowadzi ścieżka rowerowa, więc spokojnie sobie jechałem z dala od samochodów. Po prawej stronie minąłem kościółek z 1222 roku, jeden z najstarszych na Pomorzu.

Wraz z Budzistowem skończył się asfalt i towarzysząca mu ścieżka rowerowa, i do Starego Miasta zaprowadziła mnie droga z płyt betonowych, zresztą bardzo dobrze położona, równa.

Stare Miasto to osiedle położone około kilometr na południe od Budzistowa, administracyjnie będące jego częścią. Mylnie kojarzone jest z pierwszym umiejscowieniem grodu Kołobrzeg, udowodniono, że Kołobrzeg powstał na terenie dzisiejszego właściwego Budzistowa, a nie Starego Miasta.

Za Starym Miastem wjechałem do lasu, którym dostałem się do miejscowości Obroty. W Obrotach wjechałem na drogę asfaltową, którą jechałem kilka kilometrów do następnej wioski - Bogucina. Tam, mając dwie opcje dojazdu do Dębogardu (asfalt lub polna droga), wybrałem oczywiście tą drugą. Jazda przez malownicze pola na granicy gmin Kołobrzeg i Dygowo jest dużo przyjemniejsza niż jechanie asfaltem między samochodami.

Na asfalt wróciłem w Dębogardzie, dojechałem do Czernina, minąłem tamtejszy kościół z przełomu XIV/XV wieku i za zabudowaniami wioski skręciłem w prawo, w szutrową drogę w kierunku Stramniczki. Przeciąłem drogę wojewódzką 163 Kołobrzeg - Wałcz i trafiłem na nowy asfalt. Gdy jechałem tędy dwa lata temu droga przez Stramniczkę to był piach i tumany kurzu, tym razem jechałem sobie po nowiutkiej nawierzchni z prędkością dochodzącą do 30 km/h.

Jak mówią, w Polsce wszystko co dobre szybko się kończy, skończył się też i asfalt. Tuż po minięciu tablicy "Stojkowo" jego miejsce zajęła pełna kamieni szutrówka. Na szczęście po kilometrze ustąpiła znów asfaltowi.

W Stojkowie skierowałem się na Kukinię i Kukinkę, w której kawałek za siedzibą firmy SuperFish urządziłem sobie pierwszy dłuższy postój na przystanku autobusowym. Na liczniku miałem wtedy przejechane 27 km.

Po około dziesięciu minutach pojechałem dalej. Przeciąłem linię kolejową Kołobrzeg-Koszalin, drogę krajową 11 i obrzeżami Ustronia Morskiego dotarłem do Sianożęt. Tam, mimo, że od postoju w Kukince przejechałem ledwie 3 km, zatrzymałem się na kilkanaście minut przy plaży. To jedno z moich ulubionych miejsc na wybrzeżu w okolicy Kołobrzegu.

Ostatni etap to 10-kilometrowa jazda pod wiatr nadmorską ścieżką rowerową do Kołobrzegu. Przed dotarciem do domu zajechałem jeszcze na popularne kołobrzeskie pole minigolfowe na buteleczkę coli i wróciłem do domu ze stanem licznika 45,2 km.

>>> ZDJĘCIA <<<

Pokaż trasę GPS

Do Podczela i na stadion

Czwartek, 24 maja 2012 · dodano: 25.05.2012 | Komentarze 0

Po powrocie z pracy pojechałem z kumplem do Podczela, gdzie miał rozmowę w sprawie pracy. Po powrocie pojechałem na stadion na mecz młodzików i zebranie Akademii Piłkarskiej.

Pokaż trasę GPS

Majówka 2012 - dz. 2

Środa, 2 maja 2012 · dodano: 04.05.2012 | Komentarze 0

W środowe popołudnie trzeba było wracać do domu. Wyruszyłem ze Starego Wierzchowa o 13:20. Dość szybkim tempem, m.in. dzięki sprzyjającemu kierunkowi wiatru, popedałowałem w kierunku stacji kolejowej w Iwinie. Starałem się trzymać szybkie tempo, bo na horyzoncie zbierały się chmury, a poranna duchota zwiastowała możliwość nadejścia burzy. Szybko minąłem Wierzchowo (krótki odcinek jazdy krajową jedenastką), następnie Trzebiechowo i Kusowo. Prędkość utrzymywała się w okolicach 25 km/h na płaskim, ponad 30 km/h na zjazdach i ok. 16 km/h na nielicznych krótkich podjazdach, więc po dojeździe do stacji licznik pokazywał średnią prędkość 21,2 km/h.

Pociąg miałem dopiero 15:14, a do Iwinu dotarłem o 14:10, więc po krótkiej przerwie i szybkim spojrzeniu na mapę postanowiłem dojechać do Grzmiącej rowerem. Jazda wzdłuż torów przez Lubogoszcz była całkiem przyjemna, dopiero na DW 171 rozpoczął się 2-kilometrowy podjazd, przez co prędkość znacznie spadła. Miałem jednak sporo czasu, więc nie spieszyłem się zbytnio. Ostatecznie na stację w Grzmiącej dotarłem około godziny 15:00, kupiłem bilet i spokojnie poczekałem na pociąg.

W Kołobrzegu odczułem szok, bo temperatura była o około 10 stopni niższa niż w powiecie szczecineckim. Bluza nie pomogła i ponad 2-kilometrowy odcinek do domu przejechałem mocno zmarznięty.

Bilans dwóch majówkowych dni to 48 km na rowerze, dwie zdobyte gminy (Szczecinek - wiejska i Grzmiąca), dwie przebite dętki i jedna rozwalona opona.

Pokaż trasę GPS#lat=53.827506547815&lng=16.55099&zoom=12&maptype=osm

Wschodnia ściana powiatu

Czwartek, 19 kwietnia 2012 · dodano: 20.04.2012 | Komentarze 0

Codziennie do 16 siedzę w pracy, więc jeździć mogę dopiero popołudniami. Dziś zorganizowałem wypad wzdłuż wschodniej ściany powiatu kołobrzeskiego. Jak zwykle zaprosiłem chętnych na Facebooku i jak zwykle zgłosił się tylko Michał. Spotkaliśmy się więc o 16.10 na dworcu PKP w Kołobrzegu, skąd pociągiem podjechaliśmy do Wrzosowa.

Po 20 minutach jazdy wysiedliśmy na stacji we Wrzosowie i ruszyliśmy na właściwą część wycieczki.

Pierwszą miejscowością na trasie był Skoczów. Przez wioskę prowadzi droga brukowana o długości ok. kilometra. Po lewej stronie minęliśmy XIX-wieczny pałac, który, choć nieco zaniedbany, robi ciekawe wrażenie.

Za Skoczowem wróciliśmy na asfalt, którym przyjemnie jechało się aż do Strachomina. Taka ciekawostka, dopiero w Strachominie (7 km trasy) minął nas pierwszy samochód od momentu wyjazdu z Wrzosowa.

W Strachominie skręciliśmy w kierunku Tymienia. Zawsze byłem przekonany, że ten odcinek to dobra nawierzchnia asfaltowa, tymczasem czekało nas 5 km jazdy po nierównych płytach betonowych. Po kilkunastu minutach dotarliśmy jednak do Tymienia i krajowej "jedenastki".

Przejechaliśmy nią około 200 metrów, przecięliśmy tory kolejowe Kołobrzeg - Koszalin i na wysokości stacji kolejowej skręciliśmy w prawo, w kierunku Kładna. Po kilometrze jazdy asfaltem dojechaliśmy do wioski, skąd skierowaliśmy się w stronę Ustronia Morskiego.

Do Pleśnej jechaliśmy dość wygodnym szutrem wśród pól. Minęliśmy nieliczne zabudowania Pleśnej i jednostkę marynarki wojennej, a następnie zatrzymaliśmy się na krótki postój przy ujściu rzeki Czerwonej do Bałtyku.

Po chwili przerwy ruszyliśmy wzdłuż wybrzeża do domu, bez zatrzymywania minęliśmy Ustronie Morskie i Sianożęty, i dwie godziny po starcie z Wrzosowa dotarliśmy do Kołobrzegu.

MAPA obejmuje jedynie trasę od wyjazdu ze stacji PKP we Wrzosowie
Pokaż trasę GPS

Przez Las Kołobrzeski

Piątek, 6 kwietnia 2012 · dodano: 06.04.2012 | Komentarze 0

Dość spontanicznie, po zakończeniu przedświątecznych porządków, postanowiłem ruszyć na wycieczkę. Szykowałem się na tę trasę od kilku dni, ale kapryśna pogoda i praca skutecznie mi to utrudniały. Dziś pracę skończyłem wcześniej, a pogoda w końcu dopisała.

Wyjechałem kilka minut przed godziną 16. Początkowo skierowałem się w kierunku nadmorskiej ścieżki rowerowej, którą następnie pojechałem aż do Sianożęt. Na samym początku było małe utrudnienie, bowiem niedawno podczas sztormu morze podmyło wydmę, na której ścieżka jest położona.

Do Sianożęt dojechałem bez przeszkód, zatrzymując się kilka razy na fotostop. Ta wycieczka miała być spacerem rowerowym z dużą ilością zdjęć, więc nie nastawiałem się na wysokie tempo jazdy. Mimo to, na odcinku do Sianożęt średnia prędkość wynosiła ok. 20 km/h.

W Sianożętach skręciłem w prawo, minąłem krajową "jedenastkę" i przejazd kolejowy na linii do Koszalina, i dotarłem do Malechowa. Tam zakończyłem na razie jazdę po asfalcie. Tuż za hotelem Erania odbiłem w prawo w szutrową drogę w stronę lasu. Minąłem teren hotelu i pojawiła się stadnina koni. Tam zmyliłem drogę. Powinienem minąć stadninę z prawej strony, ja wybrałem opcję lewą, dlatego, zamiast jechać dalej szutrówką, musiałem przedzierać się przez leśne błotniste trakty.

Początkowo jechało się dobrze. Polna droga była w dość dobrym stanie, więc tempo jazdy też było dobre. Kilka razy z przydrożnych krzaków uciekła spłoszona sarna. Fajne wrażenie, jedziesz sobie przez las, mając dzikie zwierzęta w odległości kilkunastu metrów.

Im dalej w las, tym gorsza stawała się droga, którą jechałem. W końcu doszło do tego, że trzeba było zsiąść z roweru i przeprowadzić go bokiem po trawie, bo ścieżka przypominała momentami bajoro. W końcu jednak po kilkuset metrach udało się dotrzeć do wygodniejszej ścieżki.

Dotarłem do skrzyżowania leśnych "betonówek". Planowałem ominąć słynne dęby Bolesław i Warcisław, gdyż już je kiedyś widziałem, jednak postanowiłem je "odwiedzić". Pojechałem więc niebieskim szlakiem, by po kilku minutach dotrzeć do Warcisława.

Po zrobieniu kilku fotek pojechałem dalej. Dojechałem do dużego skrzyżowania. Szlak prowadził w prawo, ale ja jednak zrezygnowałem z Bolesława i pojechałem w lewo do Stramniczki. Pół kilometra dalej ujrzałem jej zabudowania.

W Stramniczce spodziewałem się szutrówki, a przywitał mnie nowiutki asfalt. Jechało się nim tak dobrze, że przegapiłem zjazd na Stramnicę (szuter), przez co dołożyłem około kilometra do swojej trasy.

Przejazd przez kolonię Stramnicy wspominam najgorzej z całej wycieczki. Gdy już wydawało się, że obejdzie się bez spotkania z wiejskimi psami (większość domów nie miała ogrodzonego podwórza lub też brama była otwarta) nagle z ostatniej posesji wyskoczyły na drogę dwa dość spore kundle. Groźnie szczekały przy mojej nodze, ale gdy dałem ostro po pedałach na szczęście odpuściły. Trochę strachu jednak było, bo nigdy nie wiadomo, co się może wydarzyć w takiej sytuacji.

Dojechałem do przejazdu kolejowego przy stacji w Stramnicy, jednak nie przejechałem przez tory, tylko ruszyłem w prawo w stronę Kądzielna. Jak ktoś lubi ekstremalną jazdę po górkach polecam ten szutrowy odcinek. Na długości trzech kilometrów praktycznie nie ma żadnego płaskiego kawałka.

Dotarłem do Kądzielna, przejechałem przez wioskę i skręciłem w lewo w "jedenastkę", w kierunku Kołobrzegu. Po kilometrze, na wysokości kopalni Borowiny, zjechałem z głównej szosy na działki. Właśnie tamtędy, polną drogą, wróciłem do Kołobrzegu.

Łącznie przejechałem 32 kilometry, z czego najwyżej jedna trzecia była przejechana po asfalcie. Czasem warto odbić z głównych dróg, by zobaczyć jakieś ciekawe miejsca.

GALERIA

Mapa (główny szlak, nie zaznaczałem "odbić" z trasy):

Pokaż trasę GPS